Okruszek Rozdziału 3

Jeszcze ciepłe. Dosłownie przed chwilą postawiłam na końcu kropkę. Kiedyś wrzucę dla porównania, jak wyglądają te same teksty po tym, kiedy przeczytam je 3-4 razy. To będzie interesujące doświadczenie. Więc tym razem raczę Państwa surową sztuką mięsa:

(...)

- OBCHÓD! – wykrzyknęła głowa w drzwiach. Tak samo szybko jak się pojawiła, tak samo szybko zniknęła. Za chwilę dało się ponownie słyszeć „obchód”, kiedy głowa alarmowała następną salę na oddziale.

- Później pogadamy! – szybko dodała jej nowa koleżanka – teraz posprzątaj na szafce!

Będąc w obcym dla siebie środowisku nie dyskutowała, tylko robiła co jej kazali. Nie rozumiała co obchód ma wspólnego z jej szafką, ale szybkim ruchem zgarnęła wszystko z wierzchu i włożyła na półkę. Drzwiczki, które się nie domykały, zastawiła torbą. Miała ogromną nadzieję, że zrobiła wszystko dobrze. W sumie nie była pewna, czy nie będą zaglądali do szafki, żeby sprawdzić czy nie ma tam małego szpiegowskiego satelity rosyjskiego pochodzenia.

- Dzień dobry – w drzwiach ukazał się lekarz ze swą świtą. A właściwie należałoby powiedzieć: szanowny pan doktor, który dla naszego dobra poświęcił najlepsze lata swojej młodości; oddając się nauce, by nasz gatunek miał prawo przetrwać. Szanowny pan zapomniał, że kobiety rodziły kiedyś w jaskini przegryzając zębami pępowinę. A gdyby oddał się nauce, zamiast studiowaniu anatomii koleżanek  z akademika, może mógłby już umieć wyeliminować z każdego faceta gen odpowiedzialny za N5-JestemDupkiem

- Paniii … - przeciąganie „i” to była jakaś psychologiczna gra. Najwyższy stopień wtajemniczenia w byciu kutasem. Nigdy nie przeczytał na głos żadnego nazwiska. Kończyłaś się na „iii” na jego oddziale. 

-  … ii który tydzień?

- trzydziesty szósty – odpowiedziała pierwsza maglowana pacjentka.

- jak samopoczucie?

- trochę ciągnie jak sikam, ale poza tym jest w porządku.

Lekarz obejrzał jej brzuch, coś pomacał. Wdzięczna robota.

- Wygląda, że jest ok. Jeszcze poleżymy – padło z jego strony w końcu.

 - Następna pacjentka, Paniii ….

- Tak, tak. Dzień dobry – wręcz zadźwięczało w tej napiętej ciszy niczym złota moneta upadająca na wyślizgany bruk dziedzińca starożytnej Chani – szwy trzymają. 18 tydzień, ja na kontrolę. Trzecia ciążą. Druga z rzędu cesarka. Od ostatniej nie minął rok. Ale według mnie jest ok. Za dwa dni mnie pan wypuści – zgromadzeni w pokoju byli nieco ogłuszeni tą serią. Już wiedzieli jak by się zachowali gdyby strzelali do nich z CKM-u. W ogóle nie byli przygotowani na odstrzał.

- Skoro pani wie lepiej – odparł lekarz przechodząc do następnej pacjentki.

- Paniii … - Agnieszka, nawet nie miały kiedy pogadać, choć mieszkały razem od jakichś 3 godzin – i co mi pani powie?

- Bez zmian panie doktorze – krótkie, miłe, konkretne, na temat. Też by chciała udzielić równie błyskotliwej odpowiedzi.

- No to teraz, Paniii …. – nie dała mu szansy się wykazać elokwencją i przerwała między drugim a trzecim „i”

- A ja sama bym chciała wiedzieć.

Brawo! Teraz z pewnością zasłużyła na nagrodę. Nie dość, że słaby tekst, to jeszcze ten protekcjonalny ton.

- A to pani nie wie, że jest w ciąży?

Salę przebiegł cichy szmer. Prawdziwa meksykańska fala. Za panem doktorem w chichot ruszyły pielęgniarki i lekarki z jego świty, następnie salowe. Po nich pacjentki. 

(...)